آنچه این شهر را، شهری افسانه ای در مقاومت و پایداری نشان داده است و در همان سال ها حیرت دوستان و دشمنان را برانگیخته بود، جاری و ساری بودن جریان زندگی در زیر انواع تهدیدات و حملات بوده است.

با خرمشهر صحبت می کردم و بنی صدر خائن را نفرین می کردم که نیروی کمکی به خرمشهر اعزام نکرد. روز های مقاومت تا آن روز مثل فیلم سریع در ذهن من رد می شد. پاهایم دیگر توان راه رفتن نداشت و تنها ماندن در آنجا هم فایده نداشت.