سردار علی اصغر زارعی گفت: در قبل از انقلاب، ارتباط شبکه ای نانوشته ای بین دانشکده و شهر (آبادان) به وجود آمده بود. از جمله شخصیت هایی که حقیقتاً در انقلاب اثرگذار شدند و خود من شاهدش بودم، محمد جهان آرا و سید عبدالرضا موسوی بودند.

خشاب تفنگم را عوض کردم و از خاکریز بالا رفتم. هنوز چند تیر شلیک نکرده بودم که ناگهان در ناحیه پهلو احساس سوزش شدیدی کردم. تعادلم از دست رفت و از بالای خاکریز به پایین افتادم.

دشمن با ادوات زرهی همین طور جلو می آمد و در بعضی نقاط با تانک و نفربر خود را به روی جاده اهواز خرمشهر رسانده و حتی از جاده عبور کرده و از پهلو رزمندگان را زیر آتش سبک و سنگین گرفته بود و بعضاً متحمل تلفاتی شدیم ولی با رشادت و شهامت مثال زدنی رزمندگان و عنایات الهی با دشمن بعثی به مقابله پرداخته و دشمن را با تلفات زیاد به عقب راندیم.

عراقی ها می گفتند: هذا آیه المقاومه (این فرمانده مقاومت است.) شیخ هم می گفت: الیوم خمینی، حسین و صدام یزید. سپس فرمانده عراقی ها سرنیزه ای را در شقیقه شیخ فرو برد و چرخاند. صدای نحیف شیخ شنیده می شد که می گفت: الله اکبر، انا لله و انا الیه راجعون.

با خرمشهر صحبت می کردم و بنی صدر خائن را نفرین می کردم که نیروی کمکی به خرمشهر اعزام نکرد. روز های مقاومت تا آن روز مثل فیلم سریع در ذهن من رد می شد. پاهایم دیگر توان راه رفتن نداشت و تنها ماندن در آنجا هم فایده نداشت.