سید روح الله موسوی خمینی (۱۲۸۱-۱۳۶۸ش) مشهور به امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی و بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران و از مراجع تقلید شیعه است.

وی از سال ۱۳۴۱ش مبارزه علنی علیه نظام سلطنتی پهلوی در ایران را آغاز کرد. حکومت وقت دو بار او را بازداشت کرد و بار دوم به ترکیه و سپس به عراق تبعید کرد. ۱۳ سال در حوزه علمیه نجف به رهبری مبارزان انقلابی و نیز تدریس و تألیف در علوم حوزوی و دینی پرداخت. در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ش با گسترش مبارزات مردم به ایران بازگشت و بعد از پیروزی انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ش تا آخر عمر (۱۳ خرداد ۱۳۶۸ش)، رهبر جمهوری اسلامی ایران بود.

نظریه ولایت مطلقه فقیه از نظریه ای فقهی-سیاسی مبتنی بر باورهای تشیع، مهم ترین نظریه او است. وی تلاش کرد حکومت جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن را بر اساس همین نظریه شکل دهد. از نگاه امام خمینی حکومت، فلسفه عملی تمامی فقه است. نگاه حکومتی او به فقه باعث شد تا وی ضمن تأکید بر حفظ چارچوب فقه سنتی، به نوآوری در اجتهاد معتقد شود. نظریه نقش زمان و مکان در اجتهاد و برخی فتاوای تأثیرگذار او را می توان نتیجه همین نگاه دانست.

مسلمانان به ویژه شیعیان جهان علاقه فراوانی به او داشتند. مراسم تشییع او با شرکت ده میلیون و دویست هزار نفر، پرجمعیت ترین مراسم تشییع جهان شمرده می شود و هر ساله در سالروز درگذشت او، با حضور شخصیت های سیاسی و مذهبی مراسمی در آرامگاه او برگزار می شود.

امام خمینی جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب نظر و دارای تألیفات است و جزو عالمان و استادان اخلاق شمرده می شود. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا می کرد. در تمام عمر، زندگی ساده و زاهدانه ای داشت.